©: Nieske Riemersma

Siddeburen is een wegdorp dat in de 12^e eeuw is ontstaan op de zandrug van Duurswold in lage veengebieden. Net als de andere wolddorpen is het oorspronkelijk een veenontginningsnederzetting. In de middeleeuwen komt het in bronnen voor als Syerdeberth: de buurt van Sierd. Bronnen uit de 16^e eeuw melden dat er twee borgen in het dorp hebben gestaan. Daarvan zijn geen sporen meer te vinden. De bebouwing heeft zich aanvankelijk beperkt tot de Hoofdweg die even om het verhoogde kerkhof buigt. Vanaf het midden van de 19^de eeuw raakt via dwarsverbindingen ook de noordelijker gelegen Oudeweg met woningen omzoomd. Geleidelijk is het tussenliggende gebied ontwikkeld en het stratenpatroon is later ten noorden van de Oudeweg voortgezet.

Omstreeks 1200 zijn de westelijke, romaanse traveeën van de kerk en de onderbouw van de toren opgetrokken van tufsteen. Voor 1250 is het bestaande schip verhoogd, verlengd en voorzien van een lagere, halfronde apsis. De toren, die later nog een paar keer is gewijzigd, kreeg er een geleding bij. Dit is gebeurd in een vroege romano-gotische stijl en grotendeels in baksteen met hier en daar lagen tuf. De kerkruimte is overspannen met koepelgewelven.

De gereformeerde kerk is in 1912 gebouwd aan de Oudeweg, een T-vormige kerk met geveltoren die sterke gelijkenis vertoont met die in Schildwolde. Aan een van de verbindingswegen, de Singellaan, is in 1930 de bescheiden zaalkerk van de baptisten gesticht. Ten westen van de dorpskerk is de Hoofdweg verdicht en zijn de winkels te vinden. Oostelijk bestaat de lossere bebouwing – net als aan de Oudeweg – voornamelijk uit bescheiden arbeiders- en burgerwoningen met hier en daar een villa of boerderij van bescheiden omvang. Uitzonderingen zijn de naast elkaar gelegen Oldambtster boerderijen op de nummers 88 en 90, fink van formaat en versierd, de eerste met siermetselwerk, de andere met pleisterwerk en een geaccentueerde middenpartij.

Colofon

Bron: Noordboek

© Foto voorblad: Nieske Riemersma