Sellingerbeetse - dorp in Groningen

Sellingerbeetse


Sellingerbeetse
©: Peter Karstkarel

Sellingerbeetse is een wegdorp ten oosten van Sellingen in een streek die vanaf 1937 is ontgonnen door de Verenigde Groninger Gemeenten. Daardoor werden 600 hectare bouw- en grasland en 300 hectare bos gemaakt, 50 hectare werd als natuurreservaat met rust gelaten. Omstreeks 1900 werd een begin gemaakt met incidentele ontginningen langs de weg en ook langs de veendijk richting Kopstukken. Op de driesprong is toen een school gesticht. Daarna is de ontginning grootser aangepakt en is de bebouwing in bescheiden buurtjes gemoderniseerd en bij de driesprong verdicht.

De lagere school, gebouwd omstreeks 1905, heeft lang dienst gedaan, maar moest toch sluiten. Het gebouw is in 1989 gesloopt. De schoolmeesterswoning is blijven staan, een brede woning van een enkele laag met een middenrisaliet van twee lagen met siermetselwerk. In 1925 is bovendien de kapel Opwaarts gesticht, waardoor Sellingerbeetse een dorp genoemd kon worden. Het is een zaalkerkje met een lagere ingangspartij voorzien van een diepe portiek met een meervoudig geprofleerde halfronde poort en een geveltop met expressief metselwerk. De hoge gevel wordt bekroond door een stevige, overhoekse pinakel met daarop een lantaarn. De muren zijn geopend met halfronde, brede vensters. Het gebouw is al een aantal jaren in gebruik voor exposities en andere vormen van cultuur. Achter de kapel ligt de begraafplaats. Sellingerbeetse wordt omringd door natuur- en recreatiegebieden met een ruime plas die door zandafgravingen is ontstaan.

Aan de Voorbeetseweg richting Kopstukken staat een barak van kamp De Beetse. In 1935 opgezet als werkverschaffngskamp, gaf het vanaf 1942 onderdak aan vierhonderd Amsterdamse joodse mannen die daarna terechtkwamen in vernietigingskampen. Er kwamen nog tijdens de Tweede Wereldoorlog tewerkgestelden wonen en daarna tijdelijk en vrijwillig NSB-ers. Na de oorlog werden tot 1948 NSB-ers en SS-ers in het interneringskamp ondergebracht. Het kamp werd gesloten en de barakken op één na gesloopt of verplaatst. De laatste barak getuigt verkommerd van de akelige geschiedenis.

Colofon

Bron: Noordboek

© Foto voorblad: Peter Karstkarel
Lees meer