Oterdum - dorp in Groningen
Oterdum
Van Oterdum resteren alleen de op het talud van de Eemsdijk herplaatste grafmonumenten van het kerkhof; een funerair monument voor een wierdedorp met een dramatische geschiedenis. Oterdum was een middeleeuws wierdedorp vlak achter de Eemsdijk dat dikwijls van stormvloeden te kampen had, onder andere in 1288 en 1290. Toen de dijk moest worden teruggelegd, gaf men een deel van het dorp op. Het was een strategische plaats ter beheersing van de scheepvaart op de Eems en het voorkomen van landingen. Er waren in de 15e eeuw al versterkingen en dikwijls was Oterdum het toneel van strijd.
De in 1830 gebouwde dorpskerk, een gepleisterde zaalkerk met een driezijdige sluiting met een finke, niet al te hoge toren met een piramidedak, is in 1961 afgebroken. De andere bebouwing van eenvoudige woningen volgde dit droeve lot. Ze moesten ruim baan maken voor de aanleg van het buitengaats aan te leggen Zeehavenkanaal van Delfzijl – met precies bij Oterdum de door dijkhoofden begeleide monding naar de Eems en de zee – en de Oosterhornhaven die achter de dijk de uitgestrekte bedrijventerreinen ten oosten van deze havenplaats moest ontsluiten. Bovendien moest de Eemsdijk op deltahoogte worden gebracht, wat in 1974 werd voltooid. Van Oterdum resteert niets oorspronkelijks meer, in tegenstelling tot Heveskes dat een vergelijkbaar lot onderging, maar waarvan de kerk nog op het desolate bedrijventerrein staat en Weiwerd, waar nog wat bebouwing resteert.
De meeste zerken en grafstenen van het kerkhof zijn op de zool van de nieuwe dijk tot een nieuwe begraafplaats herschikt. De meeste van deze grafmonumenten dateren uit de 19de eeuw, sommige met het voor Groningen zo kenmerkende gebeeldhouwde zware reliëf met allerlei doodssymboliek. Het monument ‘De hand van Oterdum’, ontworpen door beeldhouwer M. Meesters, is op deze herdenkingsplek geplaatst.
Colofon
Bron: Noordboek
